Σήμερα θα μιλήσω κάτι τελείως διαφορετικό, θα μιλήσω για σχέσεις, για φλερτ και φεμινισμό.
Ανήκω στην γενιά του '60. Με λίγα λόγια έπεσα επάνω στην μεγάλη αλλαγή του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα. Δεν έζησα τις μεγάλες αναταραχές στην Ευρώπη, αυτές γίνανε πριν γεννηθώ, όμως έζησα τις μεγάλες αλλαγές στην Ελλάδα. Αλλαγές που είχαν να κάνουν με το να διατηρείς το όνομα σου, να μπορείς να δίνεις το επώνυμο σου στα παιδιά σου, να έχεις ίδια δικαιώματα στην εργασία, να κατοχυρωθεί η γονική άδεια και για τους δύο γονείς, να μην μπορεί να απολυθεί μια γυναίκα γιατί έμεινε έγκυος, να κρατάς την περιουσία που σου έδωσαν οι δικοί σου και να μοιράζεσαι την περιουσία που αποκτήθηκε μετά τον γάμο και πολλά άλλα που είχαν να κάνουν και με το οικογενειακό και με το εργατικό δίκαιο.
Παρόλα αυτά η ουσιαστική θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αλλάζει με πολύ αργό ρυθμό και με πολλά πισωγυρίσματα, με ευθύνη πολλές φορές των ίδιων των γυναικών. Βλέπεις οι γυναίκες μαθαίνουμε με την κριτική. Κρατήσαμε λοιπόν όλο τον γυναικείο ρόλο και επωμισθήκαμε και τον αρσενικό. Τρέχουμε να προλάβουμε να τα κάνουμε όλα και να τα κάνουμε καιχωρίς να φαίνεται η προσπάθεια μας, για να μην μας κρίνουν.
Αποτέλεσμα βρεθήκαμε με πολλά περισσότερα από όσα αντέχαμε στο πιάτο μας. Σε κάθε παράπονο μας δε ακούμε την ίδια επωδό «Εσείς θέλατε τον φεμινισμό, ποιος σας φταίει; Ισότητα δεν θέλατε;». Πάντα με εξόργιζε αυτή η φράση και όσο περνούν τα χρόνια τα πράγματα δεν γίνονται καλύτερα.
Σήμερα λοιπόν, διάβασα κάπου για έναν κύριο που στο πρώτο ραντεβού με μια κοπέλα της ζήτησε να πληρώσει τον καφέ της. Το site είναι χιουμοριστικό και ασχολείται με χοντράδες που γίνονται από άντρες και γυναίκες στις σχέσεις. Εξηγούσε δε ότι δεν είναι τα χρήματα το θέμα, αλλά η κίνηση. Μέχρι εδώ όλα καλά. Ξαφνικά όμως από κάτω άρχισε μια μεγάλη κουβέντα για το φεμινιστικό κίνημα με επωδό βέβαια ότι «Φεμινισμό δεν θέλατε, τώρα γιατί σας κακοφαίνεται;».
Το σκέφτηκα πολύ και θα ήθελα αρχικά να πω ότι για 3,50 ευρώ, δεν θα διακινδύνευα ούτε λεπτό την ελευθερία μου, το δικαίωμα ψήφου, την ίση αμοιβή και όλα τα άλλα «προνόμια» που σήμερα έχει μια γυναίκα στο δυτικό κόσμο, είτε τα χρησιμοποιεί, είτε όχι. Αντίθετα θα έλεγα ότι με χαρά θα τα πλήρωνα και θα τα ξαναπλήρωνα.
Όμως επειδή το να πληρώσεις τον καφέ αυτού που έχεις προσκαλέσει, είτε είσαι άντρας, είτε είσαι γυναίκα, το θεωρώ ευγένεια, θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι λέω.
Βγαίνεις για πρώτη φορά με μια γυναίκα και θες να την φλερτάρεις, να την «ρίξεις» που έλεγε και ο πατέρας μου, να την εντυπωσιάσεις και αντί να της ανοίξεις την πόρτα και να περιμένεις για να περάσει ή να πληρώσεις τον καφέ της, της εξηγείς ότι αφού οι γυναίκες όλου του κόσμου θέλουν να είναι ισότιμες και να έχουν δικαιώματα, θα πρέπει να το κάνει μόνη της.
Ας βάλουμε για ένα λεπτό τα πράγματα στη σωστή τους θέση και να ανοίξω την πόρτα είμαι ικανή και να πληρώσω τον καφέ μου, εσύ τι προσπαθείς να πετύχεις, ποιος είναι ο στόχος σου; Να με φλερτάρεις ή να μου μάθεις τα δικαιώματα σου; Που είναι το νοιάξιμο για μένα για να νιώσω ιδιαίτερη, ξεχωριστή, αγαπημένη, φροντισμένη για να ανοίξω και να σου δώσω τον καλύτερο εαυτό μου, να λάμψω. Γιατί αυτό προσπαθείς ή κάνω λάθος;
Αντίθετα ξαφνικά νιώθω να απολογούμαι που τόλμησα να ζητήσω ότι δικαιωματικά μου ανήκει, να είμαι δηλαδή το θηλυκό του ανθρώπινου είδους και να έχω ισότιμη μεταχείριση με εσένα που είσαι το αρσενικό απέναντι στο νόμο και με βάζεις σε άμυνα.
Το φλερτάρισμα (που δεν σταματά στο πρώτο ραντεβού συνεχίζεται σε όλη σου τη ζωή) δεν έχει σχέση με τον φεμινισμό. Μια γυναίκα ντύνεται με τις ώρες και λάμπει όταν βγαίνει με κάποιον που της αρέσει, χαμογελάει, λάμπει ότι και αν της πει και ένας άντρας φροντίζει και είναι περιποιητικός γιατί θέλει να την κερδίσει. Και αυτός είναι ο τρόπος που το ανθρώπινο γένος κορτάρει από την αρχή του κόσμου.
Η παρανόηση ότι αυτό έχει να κάνει με τα δικαιώματα μας έχει δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στις σημερινές σχέσεις και γίνεται και από άντρες και από γυναίκες και είναι κρίμα.